9 yıl önce tam da bugün 7 aylık hamileyken büyüklerimizle geçirdiğimiz güzel bir günün ardından tansiyonum sinsice yükselmeye başladı. Yükseldikçe ilaç aldım, ilaç aldıkça yükseldi. Eşim tansiyonumu ölçüp 24 olduğunu söylediğinde makinenin bozuk olduğunu zannetmiştim. Beni apar topar acile kaldırdıklarında öğrendik ki tansiyonum 28 olmuş!!!! Doktorlar ertesi güne kadar yavaş yavaş tansiyonumu düşürdüler bu seferde bebeğin tansiyon yükselmelerinde damarların gerildiği için gelişiminin 6. ayda kaldığı söylediler. Ben tam 7 aylık bebek doğuracağıma kendimi hazırlarken bebeğin 6 aylık doğacağını öğrendim. Doktorların tam zamanın da yaptığı müdahale ile 1.200 gram doğan oğlumuz Can Ömer dünyamıza merhaba dedi. Ancak ertesi gün oğlumu yoğun bakım ünitesine hertarafında kablolar yüzüstü yatarken görebildim. Yanına gidip oğlum dediğinde birden irkilip tepki verdi. Hemşireler hamileliğinizde onunla konuşurmuydunuz , sizi tanıdı dediler. Hemen her zaman dedim. Oğlum mutfakta yemeğimizi yapıyorum, hadi işe gidiyoruz, iyi geceler canım oğlum gibi...30 gün sonra 1.800 gram olduğunda evimize götürebilmiştik oğlumuzu...Geriye dönüp baktığımda yemeyen, naif ,kırılgan bir bebeklik geçiren oğlum şimdi 9 yaşında kocaman bir adam oldu. Bu yüzden çok duygusal olurum her sene anneler gününde.
Hiç bu kadar uzun yazmayı düşünmemiştim. Başınızı şişirdim belki de..
Bütün annelerin Anneler Günü kutlu olsun. En çokta Anneliğin kıymetini bilenlerin, Annesinin kıymetini bilenlerin...
